Zamojszczyzna
W latach 1942 i 1943 Niemcy deportowali do Auschwitz polskie rodziny z regionu zamojskiego. Wiązało się to z realizacją planów germanizacji ziem wschodnich, postrzeganych przez nich jako „przestrzeń życiowa”. Wysiedlonych zastępowano osadnikami niemieckimi.
W trakcie operacji Niemcy wyrzucili z domów około 110 tysięcy Polaków. Większość została wywieziona do przymusowej pracy w głębi Trzeciej Rzeszy. Kilkadziesiąt tysięcy osób planowano skierować do Auschwitz, jednak z powodu klęsk armii niemieckiej na froncie wschodnim, ucieczek chłopów oraz oporu stawianego przez polskie oddziały partyzanckie, do Auschwitz skierowano jedynie 1300 osób. Osoby starsze, chore i kalekie zostały zamordowane w komorach gazowych. Zastrzykami fenolu (szpilowanie) zamordowano kobiety w ciąży i matki wraz z noworodkami, które przyszły na świat tuż po przywiezieniu do obozu. Większość osadzonych w obozie zmarła z powodu ciężkich warunków bytowych i brutalnego traktowania lub została zamordowana w komorach gazowych po selekcji. Ogółem w ciągu kilku miesięcy zginęło około 80% deportowanych z Zamojszczyzny.