Jadłospisy dla więźniów obozów koncentracyjnych oparte były na normach żywieniowych, w których wyszczególniano składniki niezbędne do przygotowania posiłków oraz ich wartość kaloryczną. Często jednak skład i wartość odżywcza porcji nie odpowiadały normom, gdyż część artykułów żywnościowych albo przywłaszczali sobie funkcyjni, albo były one niskiej jakości lub zepsute.

Więźniowie otrzymywali trzy posiłki w ciągu dnia. Rano wydawano pół litra płynu do picia. Posiłek południowy składał się z około litra zupy. Od 1942 r. do gotowania zup używano również produktów pochodzących z bagażu Żydów mordowanych w komorach gazowych. Na kolację wydawano pół litra płynu do picia, a także około 300 g czarnego chleba, do którego dodawano nieco wędliny, margaryny albo łyżkę stołową marmolady lub sera. Chleb miał wystarczyć również na śniadanie, lecz wygłodzeni więźniowie zjadali zazwyczaj od razu całą porcję, również z obawy przed okradzeniem w nocy.

Niska wartość odżywcza posiłków, spowodowana niedoborem białka zwierzęcego, tłuszczu, witamin i soli mineralnych, prowadziła do szybkiego wycieńczenia organizmu (muzułman).

(minisłownik pojęć z historii Auschwitz)