Wysiedlenia
W związku z założeniem obozu koncentracyjnego Auschwitz niemieckie władze administracyjne przeprowadziły wysiedlenia okolicznej ludności polskiej i żydowskiej. Do opuszczenia swych domów zostało w sumie zmuszonych ponad 15 tysięcy osób.
Najpierw wysiedleni zostali Polacy, mieszkający w bezpośrednim sąsiedztwie obozu, a następnie mieszkańcy Zasola, pobliskiej dzielnicy Oświęcimia. Obszar ten został włączony do tzw. strefy interesów obozu. Część domów zaadaptowano na mieszkania dla esesmanów oraz ich rodzin, a resztę opuszczonych budynków w większości wyburzono. Po podjęciu decyzji o utworzeniu w pobliżu obozu gospodarstwa rolnego SS wysiedlono ludność polską i żydowską z ośmiu wiosek położonych w pobliżu Oświęcimia. Na zajętym obszarze władze Auschwitz przejęły cały inwentarz żywy i ruchomy oraz wszystkie nieruchomości. Wyburzono ponad tysiąc domów, a pozyskany materiał wykorzystano do budowy obozu Birkenau i kilku podobozów. Wysiedlono też całą żydowską ludność Oświęcimia, a opuszczone mieszkania przeznaczono dla niemieckich pracowników IG Farben. W związku z budową przez tę firmę zakładów petrochemicznych wysiedlono dodatkowo większość mieszkańców wioski Monowice, na której terenie powstał obóz Auschwitz III-Monowitz.
Niezależnie od tego władze niemieckie usuwały ludność polską z innych miejscowości w pobliżu Oświęcimia. Wiązało się to z polityką „umacniania niemczyzny” na terenach polskich zaanektowanych przez Trzecią Rzeszę – miejsce wysiedlonych zajmowali osadnicy niemieccy.