Szpilowanie
W sierpniu 1941 r. Niemcy zaczęli praktykować w Auschwitz tzw. szpilowanie, czyli uśmiercanie więźniów za pomocą dożylnych zastrzyków fenolu. Zabijano w ten sposób głównie chorych więźniów, których stan zdaniem lekarzy SS nie rokował rychłego wyzdrowienia. Morderstw dokonywano w tzw. sali zabiegowej jednego z bloków szpitalnych Auschwitz I. Skazanych wprowadzano do pomieszczenia, nakazując usiąść na taborecie, po czym jeden z funkcyjnych przytrzymywał ich z tyłu za ramiona, a sanitariusz SS wbijał igłę bezpośrednio do mięśnia sercowego. Zgon następował po kilku sekundach.
Z dokumentów obozowego ruchu oporu wynika, że w drugiej połowie 1942 r. w czasie czterech miesięcy zabito w ten sposób 2 467 więźniów. Zastrzykami fenolu zabijano także polskie dzieci z Zamojszczyzny oraz ciężarne więźniarki Żydówki. Z czasem ograniczono stosowanie tej metody, gdyż z chwilą uruchomienia komór gazowych tam najczęściej mordowano chorych więźniów po selekcjach w szpitalach obozowych.