(niem. Interessengebiet des KL *Auschwitz)

Zarządzany przez SS obszar o powierzchni ponad 40 km2, powstały w początkach 1941 r. po wysiedleniach Polaków i Żydów z położonych w pobliżu obozu wsi oraz mieszkańców jednej z dzielnic Oświęcimia. Jej utworzenie było wynikiem dążności władz obozu do usunięcia z okolicy świadków zbrodni dokonywanych przez SS, jak i też utrudnienia kontaktów więźniów ze światem zewnętrznym, gdyż – jak pisał w jednym z meldunków Höss: „okoliczna ludność jest fanatycznie polska” i gotowa do udzielenia pomocy zbiegom, „gdy tylko dotrą do pierwszej polskiej zagrody”. Równie ważnym czynnikiem było skonfiskowanie ziemi dla obozowego gospodarstwa rolnego. W rezultacie do 1943 r. wysiedlono z tego terenu około dziewięć tysięcy osób oraz zburzono ponad  tysiąc domów mieszkalnych. Pozyskane materiały budowlane zostały wykorzystane do budowy baraków obozu Birkenau. Później na terenie strefy esesmani zorganizowali osiem podobozów, z których więźniowie dochodzili do pracy przy uprawie roli, hodowli zwierząt i utrzymaniu stawów rybnych.

(minisłownik pojęć z historii Auschwitz)