Więźniowie często zmuszani byli do wykonywania uciążliwych ćwiczeń fizycznych nazywanych przez esesmanów i więźniów funkcyjnych „sportem”. Jednak wbrew nazwie, ich celem nie było podnoszenie sprawności fizycznej, lecz sterroryzowanie, zmuszenie do uległości i podporządkowanie więźniów dyscyplinie obozowej. Do najczęstszych „ćwiczeń” należały wielokrotnie powtarzane przysiady (kniebeugen), wykonywane w szybkim tempie, narzuconym przez esesmana lub funkcyjnego. Odmianą tego „ćwiczenia” było pozostawanie w przysiadzie przez dłuższy czas z rękami wyciągniętymi do przodu lub trzymanymi nad głową albo splecionymi z tyłu głowy. Wśród innych częstych form „gimnastyki” wymienić należy skoki w przysiadach, tzw. żabka (hüpfen), wykonywane często na dystansie kilkudziesięciu metrów; długotrwałe toczenie się po ziemi raz w jedną, raz w drugą stronę (rollen), nieraz w kurzu lub błocie albo śniegu; taniec (tanzen) polegający na obracaniu się wokół własnej osi z rękami trzymanymi do góry lub w bok, często z jednoczesnym przemieszczaniem się do przodu. Więźniowie, którzy nie byli już w stanie wykonywać poleceń, byli bici do nieprzytomności.

(minisłownik pojęć z historii Auschwitz)