Zwłoki zamordowanych spopielano w krematoriach. Niedopalone kości były rozdrabniane przez więźniów Sonderkommando na proszek. Całość ładowano na samochody ciężarowe i wywożono na brzeg Wisły, za lasem w Birkenau, gdzie łopatami zsypywano je wprost w nurt rzeki. Popioły ludzkie wsypywano także niekiedy do płynącej w pobliżu Auschwitz I rzeki Soły, do dołów i zagłębień terenu, wykorzystywano jako podkład do budowy dróg, umacniania grobli oraz dodatek do pryzm kompostu wykorzystywanego w obozowych gospodarstwach rolnych. Pokłady prochów ludzkich zachowały się do dnia dzisiejszego w rejonie krematoriów, dołów spaleniskowych oraz na polanach i na skraju lasu w Birkenau.

(minisłownik pojęć z historii Auschwitz)