Pomoc więźniom

W czasie istnienia Auschwitz część mieszkańców Oświęcimia i miejscowości położonych w jego sąsiedztwie, pomimo grożącej za to kary śmierci lub osadzenia w obozie, niosła bezinteresownie pomoc więźniom. Osoby te pomagały więźniom pracującym poza obozem, dostarczając im potajemnie żywność, lekarstwa, ciepłą odzież, pośrednicząc w ich tajnej korespondencji z rodzinami. Ważną formą działań na rzecz więźniów była pomoc w organizacji ucieczek i ukrywanie uciekinierów, a także przejmowanie od więźniów dokumentów świadczących o zbrodniach popełnionych przez esesmanów. Przekazanie znacznej liczby wartościowych meldunków o sytuacji w obozie do ośrodków Polskiego Państwa Podziemnego i polskiego rządu na uchodźstwie w Londynie należy do największych osiągnięć polskiego ruchu oporu. Inną sprawą jest, iż wiadomości te nie zostały nigdy przez aliantów należycie wykorzystane.

Według ustaleń historyków w działania na rzecz więźniów zaangażowało się ponad tysiąc osób. Blisko dwieście z nich zostało przez władze niemieckie aresztowanych, z czego kilkadziesiąt przypłaciło to życiem, głównie po osadzeniu w obozie.

(minisłownik pojęć z historii Auschwitz)