Karanie więźniów w niemieckich obozach koncentracyjnych było oparte na ściśle określonych procedurach. W Auschwitz kary regulaminowe były orzekane pisemnie przez komendanta lub kierownika obozu na podstawie meldunków esesmanów i więźniów funkcyjnych. Do czynów uznawanych za karalne należały m.in.: próby zdobycia dodatkowej żywności (np. zerwanie jabłka z drzewa w miejscu pracy), przypadki uznawane za uchylanie się od pracy lub uchybienia w pracy (np. samowolna próba zmiany komanda, próba ogrzania się przy piecu koksowym), wykonywanie różnych czynności w nieregulaminowym czasie i miejscu (np. załatwienie potrzeby fizjologicznej), posiadanie dodatkowej odzieży lub przedmiotów osobistych.

Do najczęściej stosowanych kar należały: chłosta, osadzenie w celach obozowego więzienia, kara słupka, skierowanie do karnej kompanii, dodatkowa praca pod nadzorem. Prócz kar regulaminowych więźniowie byli karani przez esesmanów i funkcyjnych doraźnie, z powodu faktycznych lub domniemanych przewinień. Karano ich wówczas najczęściej brutalnym biciem, kopaniem lub tzw. sportem.

(minisłownik pojęć z historii Auschwitz)