Karna kompania
(niem. Strafkompanie)
Karna kompania męska została utworzona w Auschwitz w sierpniu 1940 r. Osadzenie w niej, kończące się często śmiercią ukaranego, uważane było przez więźniów za jeden z najsurowszych środków represyjnych. Powodami skierowania do karnej kompanii były m.in.: kontakty z ludnością cywilną, próba ucieczki, posiadanie dodatkowej żywności, odzieży, lub też zbyt powolna – według esesmana czy kapo – praca. Więźniowie tego komanda byli izolowani od innych. W czerwcu 1942 r. osadzeni w karnej kompanii podjęli próbę zbiorowej ucieczki. W jej rezultacie esesmani zamordowali ponad 350 więźniów. Ucieczka udała się dziewięciu mężczyznom.
Kobieca karna kompania powstała w czerwcu 1942 r. Więźniarki zatrudnione były m.in. przy budowie dróg, kopaniu rowów odwadniających i oczyszczaniu stawów rybnych. Podobnie jak mężczyźni, również osadzone w karnej kompanii więźniarki były narażone na okrucieństwo ze strony esesmanów i funkcyjnych. Do szczególnie tragicznego wydarzenia doszło na początku października 1942 r., gdy niemieckie więźniarki funkcyjne przy użyciu drągów i siekier zmasakrowały około 90 francuskich Żydówek.