Flegmona
Ostre ropne zapalenie śródtkankowe objawiające się gorączką, silnymi bólami i obrzękiem. Schorzenie masowo występujące wśród więźniów Auschwitz, wywołane – przy ogólnym wyczerpaniu i awitaminozie (Muzułman) – brakiem zdolności organizmu do zwalczania infekcji bakteryjnych powstałych wskutek drobnych skaleczeń, otarć stóp itp. Nieleczone flegmony powodowały często ogólne zakażenia i zgon. Aby kuracja była skuteczna, należało naciąć ropień, oczyścić ranę oraz założyć sterylne bandaże i dreny, co w warunkach obozowych było zazwyczaj niemożliwe. Więźniowie starali się radzić sobie sami, przecinając obrzękłą skórę kawałkami zaostrzonej blachy. Dopiero w późniejszych latach, gdy warunki w obozowych szpitalach uległy pewnej poprawie, więźniowie lekarze zaczęli dokonywać tego typu zabiegów na większą skalę.