Dzieci
Już od 1940 r. wśród dorosłych Polaków przywożonych do Auschwitz znajdowały się nieliczne dzieci. Na przełomie 1942/1943 r. skierowano do obozu, wraz z dorosłymi, dzieci z Zamojszczyzny, a w 1944 r. z objętej powstaniem Warszawy. Od 1942 r. do Auschwitz, wraz z rodzinami, deportowane były żydowskie dzieci, których zdecydowaną większość kierowano po selekcji na śmierć w komorach gazowych. Sporadycznie wybierano kilkunastoletnie dziewczęta czy chłopców i umieszczano w obozie. Przez jakiś czas dzieci z getta Theresienstadt przebywały wraz z rodzinami w tzw. obozie rodzinnym (BIIb) w Birkenau. Podobnie dzieci romskie przebywały razem z rodzicami w Zigeunerlager. Ostatecznie oba obozy zostały zlikwidowane, a pozostałe jeszcze przy życiu małe dzieci zamordowano. W latach 1943‑1944 do Auschwitz deportowano, wraz z dorosłymi, również dzieci z okupowanych terenów Związku Sowieckiego, głównie z Białorusi.
Do połowy 1943 r. wszystkie dzieci urodzone w Auschwitz były mordowane, najczęściej zastrzykiem fenolu lub topione. Później przy życiu pozostawiano noworodki nieżydowskie, które rejestrowano w obozie jako nowo przybyłe. Z powodu złych warunków panujących w obozie większość szybko umierała. Dzieci urodzone przez Żydówki były mordowane do końca października 1944 r., gdy władze SS podjęły decyzję o zaprzestaniu masowego uśmiercania Żydów.
Z zachowanych dokumentów wynika, że w obozie urodziło się co najmniej 700 dzieci. Na podstawie szacunkowych danych przyjmuje się, że do Auschwitz deportowanych zostało ponad 230 tysięcy dzieci i młodocianych, z których około 216 tysięcy stanowili Żydzi, 11 tysięcy Romowie, około trzy tysiące Polacy, ponad tysiąc Białorusini oraz kilkuset Rosjanie, Ukraińcy i inni. Ogółem w obozie zarejestrowano około 23 tysięcy dzieci i młodocianych, z których w styczniu 1945 r. na terenie Auschwitz oswobodzono około 700.