Po rozpoczęciu w Auschwitz w 1942 r. masowej zagłady Żydów zwłoki zamordowanych początkowo zakopywane były w masowych grobach na obrzeżach obozu Birkenau. Polecenie ich odkopania i spalenia wydał Heinrich Himmler w czasie wizyty w Auschwitz w lipcu 1942 r.

Jako opał wykorzystywano początkowo dostępne w pobliżu obozu drewno pochodzące z rozbieranych domów wysiedlonych polskich chłopów, później zaczęto sprowadzać gałęzie i drewno odpadowe ciężarówkami z okolicznych lasów.

Do końca roku spopielono w ten sposób około 107 tysięcy zwłok. Wiosną 1943 r., wraz z oddawaniem do użytku krematoriów, wykorzystanie dołów spaleniskowych zostało ograniczone. Na szerszą skalę do spalania zwłok w ten sposób powrócono wiosną i latem 1944 r. w czasie tzw. Sonderaktion „Ungarn” oraz likwidacji getta Litzmannstadt.

(minisłownik pojęć z historii Auschwitz)