Budynek w Auschwitz I, w którym na parterze i piętrze, w różnych okresach, osadzani byli: więźniowie karnej kompanii, tzw. więźniowie policyjni, nowo przybyli do obozu przebywający na tzw. kwarantannie wejściowej oraz więźniowie oczekujący na zwolnienie. Od 1943 r. w jednej z sal na parterze odbywały się posiedzenia sądu doraźnego. W podziemiach osadzano więźniów, kobiety i mężczyzn, podejrzewanych m.in. o: działalność w ruchu oporu, kontakty z ludnością cywilną czy próbę ucieczki. W celach umieszczano również więźniów skazanych na śmierć głodową w odwecie za ucieczkę współwięźnia. Na początku września 1941 r. esesmani przeprowadzili w podziemiach bloku pierwszą próbę masowego mordowania przy użyciu Cyklonu B. Ofiarami zbrodni byli sowieccy jeńcy wojenni i chorzy polscy więźniowie wyselekcjonowani z obozowego szpitala. Na dziedzińcu bloku przeprowadzane były egzekucje przez rozstrzelanie (Ściana Śmierci) i powieszenie. W bloku i na dziedzińcu wykonywano też kary słupka.

(minisłownik pojęć z historii Auschwitz)